Της άξιζε καλύτερη σ’ αυτόν τον κόσμο θέση
την πρώτη που ‘χε κι έχασε στα χρόνια τα παλιά
την κέρδισαν νέοι λαοί, την μίσησαν πριν πέσει,
την λοιδορούν, τη νέμονται, σέρνουν απ’ τα μαλλιά.
...
Κοιμήθηκε στις δάφνες της στο Μαρασμό στη σήψη
μάχες πολλές, δουλώθηκε από αυτοκρατορίες,
ηγέτες την ξεπούλησαν δίχως αιδώ και τύψη,
δεν κυβερνιούνται οι λαοί, με νόθες δημοκρατίες.
Όλοι σκοντάφτουν πάνω της στις τέχνες και στη γνώση
Φιλόσοφοι, επιστήμονες που φώτισαν την πλάση,
κι η κάθε λέξη που κυλάει στο στόμα, έχει να δώσει
ήχο και χρώμα ελληνικό, είναι του λόγου η βάση.
Έδωσε απλόχερα παντού στον κόσμο, φως της γνώσης
σαν Προμηθέας, που έδωσε σ’ ανθρώπους τη φωτιά
σκάρτε παγκόσμιε ντουνιά θέλεις να την προδώσεις,
μισείς που υπάρχει, να σβηστεί θέλεις απ’ τα χαρτιά.
Τόσα μνημεία που άφησε κληρονομιά μεγάλη,
η ιστορία γράφτηκε και τούτο δεν αλλάζει
σφετεριστές και βέβηλοι σηκώνουνε κεφάλι
παραχαράκτες, κάλπικοι, η αλήθεια σας τρομάζει.
